Buscar este blog

domingo, 26 de agosto de 2007

Mal pagada

¡Ai amor! Deixáchesme abandoada,
triste, soa e mal pagada.
¡Ai amor! Este non é o contrato
que entre os dous asinamos.

Esta vida non me vai
aspiro a outra mellor.
Na tua mán está meu amor,
pero se tardas,
as portas estarán pechadas.

Vivirei a vida
como a min me dé a gana.
Cantarei e bailarei,
serei unha ben pagada
e ainda que teña que traballar
de día e de noite,
non terei falta de nada.

Si, meu amor, esta será a miña vida
que o destino me tiña asinada,
e se algún día te atopo na rúa
pasarei ó teu carón
sen mirarche para a cara.

E se algún día me petas á porta
pensa que está pechada,
que a pechou ésta mal pagada.

domingo, 19 de agosto de 2007

A rapaza que botaron da casa por estar namorada

Un día que saín a camiñar encontrei unha rapaza. Tanto choraba que me deu pena e achegeime a ela por si estaba enferma e se podía axudala. E ela mirou para min e díxome:
-Señora, a min xa ninguén me pode axudar.
-¿E logo? ¿Fíxeches algunha cousa mala? -Pregunteille.
-Non señora. Botoume meu pai da casa por estar namorada.
-¿E eres correspondida? -Pregunteille de novo.
-Si señora. O malo é que él é o fillo da señora onde eu tiña o traballo, que agora xa non teño. E dígame vostede que fago.
-¡Algo terás que facer! -Díxenlle.
-Pois xa me dirá vostede o qué.
-Tes cara de boa rapaza. -Dixenlle- Eu se queres lévote a unha casa na que viven dúas señoras. Unha é viúva e a outra solteira. Se ti te portas ben, non che faltará nada. Elas están moi soas e de noite teñen medo de que lles pase algo.
E leveina a esa casa que mais ben parecíase a un pazo. As señoras quixeron saber o que sabía facer.
-Sei fregar, lavar, pranchar e facer algo de comer. -Respostou ela.
-Eso está ben. -Lle dixeron.
Tamén quixeron saber o nome da señora onde ela traballara, e cando lles dixo o nome, miraron unha para a outra e botaron unha risotada. E dixeron:
-¡Meu Deus! ¡Que pequeno é o mundo! Esa señora é a nosa sobriña e o fillo o noso afillado.
E dixo a rapaza:
-Por ese o seu afillado eu perdín o traballo porque os dous estamos namorados, e como el está estudando, non temos cartos para casarnos.
-Pois mira rapaza -dixeronlle elas- nesta casa non terás falta de nada. O que tés que facer e cuidar a estas dúas vellas e parece que vamos a levarnos ben. E aquí tamén poderás casar en canto chamemos ó noso afillado ainda que se lle facerá longo o camiño para virte a ver.
E aquí acabou o drama desa rapaza que a botou o pai da casa por estar namorada.

domingo, 12 de agosto de 2007

2000

El 2000 está llegando
y vamos a recibirlo
con los brazos abiertos
con alegría, esperanza, fe y amor.

Y a pedirle cosas buenas,
que las malas ya vienen solas.
Que no traiga guerras, ni terremotos
y que haya trabajo para todos.

Que los niños estén más protegidos.
Que los hombres se entiendan mejor.
Que no hagan la guerra pero sí el amor.

El 2000 como es año jubilar
algún milagro nos traerá
y por pedir que no quede
a ver si el Apóstol lo concede.

Que por lo menos
no sea peor que el 99,
año al que despedimos
mientras al 2000 recibimos.

Tomaremos unas copas, las uvas,
y repicaremos las campanas.
Y para que sea bueno
escúchanos Señor.

Un mensaje para el mundo

El Pastor está enfadado
porque su rebaño
anda descarriado
y eso a Él le hace daño.

Y nos está castigando
con aguas, truenos y vientos
con guerras, hambre y muertos.

Pero a los que mandan
todo esto les da igual
porque no hacen nada
y lo podrían evitar.

Dicen que el mundo está viejo,
dicen que hay que renovarlo,
pero no dicen ni como ni cuando.

El Pastor piensa:
"cómo van a hacerlo,
si matan a los niños
con bombas, hambre y miedo"

Señor haz que los hombres gobiernen mejor.
Que se acaben las guerras y tanta corrupción,
para juntar el rebaño y poder vivir mejor.

La Navidad

La Navidad es una fiesta
de paternidad, amor y paz.
Son tres palabras hermosas
que las usamos muy mal.

Yo me canso de buscarlas
y no las puedo hallar,
dime Tú Señor donde están.

Señor, levanta el bastón de mando
o llévanos de la mano por el camino
que nos haga menos daño.

Yo sé que la Navidad
es fiesta de igualdad,
y en todos los lugares
se puede celebrar.

Pero mientras a unos pueblos
les sobra de todo,
a otros sólo les queda
hambre, frío y enfermedad.

¿Por qué Señor esto está tan mal repartido
y la peor parte siempre les toca a los niños?
¿Por qué Señor, si los niños son tus amigos?

Tú que siempre dices:
"Dejad que los niños se acerquen a mí"
Y yo ahora te digo
perdón Señor si es que te ofendí
pero en esta Navidad me he sentido así.

Sentí alegría por los nacimientos
y pena por los que se fueron.
Y pido amor y paz
para el mundo entero.

jueves, 2 de agosto de 2007

Noticias: Reportaxe sobre a avoa Sara

Eiquí vos deixo a reportaxe sobre a avoa Sara e o seu blog.
Espero que vos guste.



Agradecementos á TVG pola reportaxe e a J.M. Porto Mato pola sua colaboración desinteresada.