Sonche parco de molleirae teño un retorto
que quixera endereitar.
Ós pobres hínchalles a barriga coa fame.
Ós ricos de tanto comer.
Os pobres nadan na pobreza.
Os ricos na riqueza.
E este é o retorto
que eu non podo entender.
Ó que mo queira amosar
eu estou aquí para aprender.
1 comentario:
Boas tardes:
Som un rapaz de Cambre impresionado por este blog que recén acabo de descubrir.
Aparte de ser uns poemas moi bonitos téñolle que agradecer que faga este blog empregando a nosa lingua nai, o galego.
Reciba un cordial saúdo e felicitóa novamente polos seus poemas e escritos, é unha ledicia lelos.
Publicar un comentario