Buscar este blog

domingo, 15 de abril de 2007

El sueño de una amiga

Soñé que estaba durmiendo
y que flotaba hacia el cielo.
Quiero hablar y no puedo.
Quiero mirar y no veo.
Perdí el control del tiempo,
mi cabeza daba vueltas,
y me dije: "¡Dios mio!,
¿qué me estarán haciendo?"
Pero yo seguía durmiendo
y sentía que me llamaban.
Quiero hablar y no puedo.
Intenté abrir mis ojos un poco
y entonces me dí cuenta
que estaba acostada,
y en torno a mi cama,
había un montón de batas blancas.
Me quedé un poco asustada,
me cogieron una mano,
me llamaban por mi nombre,
con tanto amor y cariño una voz me decía:
"Abre los ojos, que lo peor ya ha pasado",
y fue cuando me dí cuenta
que no había sido un sueño,
que estaba enferma en un hospital
acostada en la cama.
Y en la habitación,
llena de rosas,
unas rojas y otras blancas,
mi familia mas querida.
Pero yo sigo pensando
que los sueños, sueños son,
pero lo mio fue otra canción.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola Sara:
Me alegro mucho que la gente pueda ver lo que haces y lo que eres y que poco a poco te puedan ir conociendo la bella persona que eres.
Gracias por ser como eres y por estar siempre ahí.
Espero que sigas escribiendo y reflejando las cosas que a veces suceden en la vida,ya que como dices tú siempre hay que seguir adelante pase lo pase.
Un beso muy fuerte.
P.D. Me alegro que tengas tan buena gente a tu lado que sepa valorar tu trabajo. Fue una idea genial TISAN Y RAULA

Anónimo dijo...

Graciñas avoa Sara, por adicarme, un anaco do teu tempo.E o millor resumen que se pode facer de un día que, quedou no recordo, pero que tamén, o mesmo tempo, sempre estará presente mentras viva.
Gustoume leelo no papel, e gustoume temén, leelo no teu blog.
Un bico, Luisa